Η Χίος είναι νησί του Ανατολικού Αιγαίου. Απέχει ελάχιστα από τις ακτές της Μικράς Ασίας. Μόλις 3,5 ναυτικά μίλια τη χωρίζουν, από το ακρωτήριο Πούντα ως τη χερσόνησο της Ερυθραίας στο ύψος του Τσεσμέ. Είναι το πέμπτο μεγαλύτερο σε μέγεθος νησί στην Ελλάδα (904 τετρ.χιλιόμετρα) με μήκος ακτών 213 χιλιόμετρα και πληθυσμό που ζει τόσο στην πόλη και λιμάνι της Χίου όσο και στα 64 χωριά του νησιού. Ακόμη, η Χίος έχει μεγάλη απόδημη κοινότητα σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη. Τα κύρια προϊόντα που εξάγει είναι η μαστίχα, το λάδι, τα σύκα και το κρασί, ενώ έχει διεθνή φήμη για το μέγεθος και την ποιότητα της ναυτιλίας της. Διοικητικά, μαζί με τα νησιά Οινούσσες και Ψαρά, αποτελεί το νομό Χίου με πληθυσμό που φθάνει τους 53.817 κατοίκους (απογραφή 2005). Πρωτεύουσα του νομού είναι η πόλη της Χίου, που λέγεται και Χώρα. Το έδαφος της Χίου είναι κατά το κύριο μέρος του ορεινό, ενώ μόνο στα Νότια και Ανατολικά του νομού σχηματίζονται κάποιες πεδινές εκτάσεις. Στα βόρεια της Χίου βρίσκεται η οροσειρά Πελιναίο με ψηλότερη κορυφή τον Άγιο Ηλία (1.297 μ.). Στη Χίο δεν υπάρχουν ποτάμια.
Στην περιοχή κυριαρχούν τα ασβεστολιθικά πετρώματα τα οποία έχουν δημιουργήσει μια ενδιαφέρουσα γεωμορφολογία που περιλαμβάνει βραχώδεις πλαγιές ,οροπέδια, βραχώδεις εξάρσεις κ.α. Στα φυσικά οροπέδια διαφόρων μεγεθών του βόρειου τμήματος του νησιού, κυριαρχούσαν παλαιότερα αμπελώνες, η καλλιέργεια των οποίων ήταν από τις κύριες αγροτικές δραστηριότητες των κατοίκων της περιοχής. Το κλίμα της Χίου είναι ένα τυπικό μεσογειακό κλίμα. Τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι ζεστά, ξηρά καλοκαίρια και δροσεροί, σχετικά σύντομοι χειμώνες. Υπάρχει μεγάλη ηλιοφάνεια καθόλη τη διάρκεια του έτους. Στην πραγματικότητα, η Χίος έρχεται τρίτη μεταξύ των περιοχών της Ελλάδας σε ώρες ηλιοφάνειας, ενώ έχει τις περισσότερες ώρες χωρίς νέφη απ’όλη τη χώρα. Εξαιτίας των μελτεμιών, των βόρειων – βορειοανατολικών ανέμων που πνέουν σταθερά το καλοκαίρι, η θερμοκρασία σπάνια υπερβαίνει τους 28 βαθμούς Κελσίου. Κατά τους θερινούς μήνες δε βρέχει. Η μέση θερμοκρασία κυμαίνεται από 18ο C έως 19ο C. Οι πιο θερμοί μήνες είναι Ιούλιος και Αύγουστος και οι πιο ψυχροί Ιανουάριος και Φεβρουάριος. Το μέσο ετήσο ύψος βροχής ανέρχεται σε 50-60 cm.
Διαχρονικός δεσμός της Χίου με την παραγωγή οίνου
Το κρασί ήταν ένα από τα πιο αξιόλογα και φημισμένα προϊόντα, που παρήγαγε η Χίος στην αρχαιότητα. Ο θεός Διόνυσος, κατά την παράδοση, έδωσε την ευλογία του στο νησί. Κατά το Χιώτη ιστορικό της αρχαιότητας Θεόπομπο, ο Οινοπίων, που θεωρήθηκε γιος του θεού, έμαθε στους Χιώτες να φυτεύουν και να καλλιεργούν αμπέλια και να παράγουν το μαύρο κρασί. Κατά την παράδοση ο Οινοπίων είχε πέντε γιούς. Τον Τάλο, τον Ευάνθη, τον Μέλανα, το Σάλαγο και τον Αθάμαντα. Ο ιστορικός της Χίου Γεώργιος Ι. Ζολώτας σχετίζει τα ονόματά τους με τις πέντε, πιθανότατα, ποιότητες του χιώτικου κρασιού. Ο Τάλος εκπροσωπεί τον «ταλίτην οίνον» που παρασκευάζεται με «τάλιν», δηλ. μοσχοσίταρο. Ο Μέλας είναι το φημισμένο κρασί της Χίου, ο Ευάνθης ταυτίζεται με τον Αριούσιο, ο Σάλαγος σχετίζεται με το Φαναίο και ο Αθάμας θεωρείται ελαφρός οίνος.. Απ’ αυτά τα κρασιά αναμφισβήτητα το καλύτερο ήταν ο «Αριούσιος οίνος». Η ποιότητά του τον έκανε γρήγορα γνωστό στην Ελλάδα και όχι μόνο. Τα χιώτικα πλοία τον μετέφεραν παντού μέσα σε αμφορείς, με την προϋπόθεση ότι υπήρχαν αγοραστές, γιατί πουλιόταν ακριβά. Γι’ αυτό και είχε συνδεθεί το όνομά του με δαπανηρά και πλούσια συμπόσια. Η εξαιρετική του ποιότητα προκαλούσε το θαυμασμό και τα κολακευτικά σχόλια. Ποιητές Έλληνες και Λατίνοι τον ύμνησαν και εμπνεύστηκαν απ’ αυτόν. Μ’ αυτόν οι άνθρωποι γιόρτασαν τη χαρά τους και σ’ αυτόν κατέφευγαν, για να απαλύνουν και να ξεχάσουν τον πόνο τους. Νέκταρ των θεών το απεκάλεσαν οι ποιητές, ομηρικό κρασί τον ονόμασαν οι περιηγητές και οι ταξιδιώτες που επισκέφτηκαν τη Χίο στη νεότερη εποχή. Οι Ρωμαίοι μαζί με τα φώτα του ελληνικού πολιτισμού πήραν και τον Αριούσιο οίνο. Στα ρωμαϊκά συμπόσια έγινε δεκτός παραμερίζοντας εκλεκτά ιταλικά κρασιά. Ευρεία υπήρξε η χρήση του στην Ιατρική και αναφέρεται ως αποτελεσματικό φάρμακο, στις στομαχικές παθήσεις ιδιαίτερα.
Το γεγονός αυτό οδήγησε στην ανάληψη μιας ελπιδοφόρας προσπάθειας, για συστηματική αμπελοκαλλιέργεια στη ΒΔ Χίο, από την οινοποιητική εταιρεία «Κτήμα Παντελή Κεφάλα», με έδρα τη Βολισό ώστε να συνεχίσουν να παράγονται χιώτικα κρασιά εφάμιλλης ποιότητας του «Αριούσιου οίνου».Ο Παντελής Κεφάλας είναι η τρίτη γενιά αμπελουργού-οινοποιού της οικογένειας και συνεχίζει την παράδοση με αγάπη και μεράκι για το κρασί και τον τόπο του. Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να τον δικαιώσουν ,όταν το καλοκαίρι του 2010 αναβαθμίζεται ο οίνος της Χίου και τυπικά με την αναγνώρισή του ως «Τοπικός Οίνος Χίου»(ΥΠ.ΑΠ.280931/2010).